KÖPRÜ

Sevgili 
yetmiyor 'sevgili' sözü 
tek başına. Karşılamıyor 
içimi dolduran duyguyu. 
Oysa ben 'sevgili' 
derken neler 
düşünüyorum bilsen. 
Sonsuz, bir güneş 
bir yudum rakı 
çiçeğe durmuş ince bir 
bahar dalı 
oğlumun sıcak yanağı 
anamın acılı gözleri 
babamın tütün kokan eli 
evimizdeki kuş 
yarının güzel günleri.
Anlatılması güç binlerce 
duygu ve sen... 
İşte sen 
beni hayata bağlayan 
en güzel köprüsün; 
köprülerin en güzelisin. 
Sevgilim... Güzelim... 
İnsanı yaşatan 
içimizdeki hayat böceğidir. 
O ölürse 
hayatımızın da tadı biter. 
O sakın ölmesin 
yaşat onu.

Posted in: köprü,siir,siirleri,yılmaz güney şiirler